• Libert przeciwko Francji – wyrok ETPC z dnia 22 lutego 2018 r., skarga nr 588/13 – otwieranie plików pracownika przez pracodawcę

Zwolnienie pracownika po tym, jak pracodawca odkrył na jego służbowym komputerze pornograficzne zdjęcia i sfałszowane dokumenty na dysku oznaczonym jako „osobisty”, nie stanowiło naruszenia prawa do prywatności pracownika – orzekł Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu. Jeżeli pliki nie były wyraźnie oznaczone jako „prywatne”, pracodawca mógł je otwierać. Trybunał zauważył, że francuskie prawo zawierało mechanizm ochrony prywatności, pozwalający pracodawcom otwierać pliki związane z pracą, jednocześnie zakazując potajemnego otwierania plików określonych jako prywatne. Trybunał odnotował, że przejrzenie plików przez pracodawcę skarżącego służyło uzasadnionemu celowi - ochronie praw pracodawcy, który mógł zasadnie chcieć upewnić się, że jego pracownicy korzystali z komputerów, pozostawionych do ich dyspozycji zgodnie z ich umownymi zobowiązaniami i przepisami prawa. 

Link do wyroku

https://hudoc.echr.coe.int/eng#{%22itemid%22:[%22001-181074%22]}

O wyroku piszą:

http://eutryb.blogspot.com/2018/02/

portal LEX.pl. http://www.lex.pl/czytaj/-/artykul/strasburg-pracodawca-mogl-otwierac-pliki-na-komputerze-pracownika-jezeli-nie-byly-wyraznie-oznaczone-jako-prywatne

• Zakaz ujawniania wizerunku oskarżonych, gdy nie zapadł prawomocny wyrok odnosi się także do osób publicznych i tych, które poddały się same jawnemu procesowi lustracyjnemu – orzekł  Sąd Najwyższy - akt I CSK 600/17, wyrok z 22 lutego 2018 r.).

„Dnia 22 lutego br. Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez pełnomocników Cezarego Gmyza, a także ówczesnego redaktora naczelnego oraz wydawcy "Rzeczpospolitej", i nakazał przeproszenie Ireny D. za bezprawne zamieszczenie w artykule prasowym jej nazwiska oraz wizerunku bez uprzedniego uzyskania zgody byłej prezenterki telewizyjnej.

Tekst dotyczył trwającego wówczas procesu lustracyjnego, którego wszczęcie zainicjowała sama Irena D. Autor artykułu, Cezary Gmyz, ujawnił informacje zawarte w teczce znajdującej się w IPN i opatrzył je aktualnym zdjęciem lustrowanej. W związku z tym Irena D. wystąpiła o ochronę dóbr osobistych w związku z naruszeniem jej dobrego imienia, godności i wizerunku przez autora artykułu.

Po oddaleniu powództwa w Sądzie Okręgowym sprawa trafiła do Sądu Apelacyjnego, który uznał, że w artykule naruszono dobra osobiste powódki. Wynika to z brzemienia art. 13 ust. 2 ustawy Prawo prasowe, zgodnie z którym nie wolno publikować w prasie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy się postępowanie, chyba że osoby te wyrażą na to zgodę. SA uznał, że przepis ten odnosi się do również do postępowania lustracyjnego, nawet jeśli zostało ono wszczęte na wniosek osoby lustrowanej.

Z argumentacją sądu II instancji zgodził się Sąd Najwyższy, jednocześnie pouczając, że w relacjach o toczącym się procesie sądowym należy anonimizować dane osobowe podejrzanych, świadków i oskarżonych. Skład orzekający podkreślił również, że publikacji danych osobowych i wizerunku lustrowanej nie usprawiedliwia fakt niezłożenia przez powódkę wniosku o utajnienie postępowania.

- Zakaz ujawniania wizerunku oskarżonych odnosi się do wszystkich, nie ma wyłączenia, niezależnie, czy to jest osoba publiczna i powszechnie znana. (...) Do tych osób zalicza się też osoby, które poddały się autolustracji i ponoszą ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia - uzasadniał wydany wyrok sędzia SN Krzysztof Strzelczyk.”

https://web.facebook.com/Sad.Najwyzszy/posts/2061587683881507?_rdc=1&_rdr