W przedmiotowej sprawie, podlegało ustaleniu min. czy dane, które poprzez intelektualną operację kojarzenia lub dedukcji wskazują na orientację seksualną osoby fizycznej, należą do szczególnych kategorii danych osobowych w rozumieniu art. 8 ust. 1 dyrektywy 95/46 i art. 9 ust. 1 RODO. Zdaniem sądu odsyłającego z danych osobowych, których dotyczyła sprawa tj. dotyczących współmałżonka, konkubenta lub partnera składającego oświadczenie można wywieść pewne informacje dotyczące życia lub orientacji seksualnej składającego oświadczenie i jego współmałżonka, konkubenta lub partnera.

W opinii TSUE „artykuł 8 ust. 1 dyrektywy 95/46 stanowi, że państwa członkowskie zabraniają przetwarzania danych osobowych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, opinie polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność do związków zawodowych, jak również przetwarzanie danych „dotyczących” zdrowia i życia seksualnego. Co się tyczy art. 9 ust. 1 RODO, stanowi on, że zabrania się w szczególności przetwarzania danych osobowych „ujawniających” pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych oraz przetwarzania danych „dotyczących” zdrowia, życia seksualnego lub orientacji seksualnej osoby fizycznej.

 Jak zauważył co do istoty rzecznik generalny w pkt 85 opinii, o ile użycie w tych przepisach imiesłowu przymiotnikowego „ujawniający” jest spójne z uwzględnieniem przetwarzania dotyczącego nie tylko danych ze swej istoty szczególnie chronionych, lecz również danych wskazujących pośrednio, w wyniku dokonania intelektualnej operacji dedukcji lub kontroli krzyżowej, informacje o tym charakterze, o tyle imiesłów przymiotnikowy „dotyczący” wydaje się, przeciwnie, wskazywać na istnienie bardziej bezpośredniego i natychmiastowego związku między przetwarzaniem a określonymi danymi, z uwzględnieniem ich immanentnego charakteru.

Taka wykładnia, która prowadziłaby do dokonania rozróżnienia w zależności od rodzaju rozpatrywanych danych szczególnie chronionych, nie byłaby jednak spójna z analizą kontekstową tych przepisów, w szczególności z art. 4 pkt 15 RODO, zgodnie z którym „dane dotyczące zdrowia” oznaczają dane osobowe o zdrowiu fizycznym lub psychicznym osoby fizycznej – w tym o korzystaniu z usług opieki zdrowotnej – „ujawniające” informacje o stanie jej zdrowia, a także z motyw 35 tego rozporządzenia, który przewiduje, iż do danych osobowych dotyczących zdrowia należy zaliczyć wszystkie dane o stanie zdrowia osoby, której dane dotyczą, „ujawniające” informacje o przeszłym, obecnym lub przyszłym stanie fizycznego lub psychicznego zdrowia osoby, której dane dotyczą.

Ponadto szeroka wykładnia pojęć „szczególne kategorie danych osobowych” i „danych wrażliwych” [„danych szczególnie chronionych”] jest zgodna z przypomnianym w pkt 61 niniejszego wyroku celem dyrektywy 95/46 i RODO, jakim jest zagwarantowanie wysokiego poziomu ochrony podstawowych praw i wolności osób fizycznych, a zwłaszcza ich życia prywatnego, w zakresie przetwarzania danych osobowych, które ich dotyczą (zob. podobnie wyrok z dnia 6 listopada 2003 r., Lindqvist, C‑101/01, EU:C:2003:596, pkt 50).

Odmienna wykładnia stałaby co więcej w sprzeczności z celem art. 8 ust. 1 dyrektywy 95/46 i art. 9 ust. 1 RODO, którym jest zapewnienie zwiększonej ochrony względem przetwarzania, które – ze względu na szczególnie chroniony charakter danych będących jego przedmiotem – może stanowić, jak wynika z motywu 33 dyrektywy 95/46 i motywu 51 RODO, szczególnie poważną ingerencję w gwarantowane przez art. 7 i 8 karty prawa podstawowe do poszanowania życia prywatnego i ochrony danych osobowych [zob. podobnie wyrok z dnia 24 września 2019 r., GC i in.(Usunięcie linków do danych wrażliwych), C‑136/17, EU:C:2019:773, pkt 44].

W konsekwencji przepisów tych nie można interpretować w ten sposób, że przetwarzanie danych osobowych, które może ujawnić w sposób pośredni szczególnie chronione informacje dotyczące osoby fizycznej, jest wyłączone spod ustanowionego w tych przepisach wzmocnionego systemu ochrony, chyba że naruszałoby skuteczność tego systemu i podważało ochronę podstawowych praw i wolności osób fizycznych, które ma on zapewnić.

Mając na względzie całość powyższych rozważań na pytanie drugie należy odpowiedzieć, że art. 8 ust. 1 dyrektywy 95/46 i art. 9 ust. 1 RODO należy interpretować w ten sposób, że zamieszczanie, na stronie internetowej organu publicznego odpowiedzialnego za gromadzenie oświadczeń o interesach prywatnych i kontrolę ich treści, danych osobowych mogących pośrednio ujawnić orientację seksualną osoby fizycznej, stanowi przetwarzanie dotyczące szczególnych kategorii danych osobowych w rozumieniu tych przepisów.”

W przedmiotowej sprawie TSUE wyjaśnił również, że art. 7 lit. c) dyrektywy 95/46 oraz art. 6 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) i art. 6 ust. 3 RODO, interpretowane w świetle art. 7, 8 i art. 52 ust. 1 karty, należy rozumieć ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi krajowemu przewidującemu zamieszczanie w sieci oświadczenia o interesach prywatnych, które każdy dyrektor instytucji otrzymującej środki publiczne jest zobowiązany złożyć, w zakresie w jakim takie zamieszczanie wiąże się z ujawnieniem imiennych danych jego współmałżonka, konkubenta lub partnera oraz osób mu bliskich lub innych znanych składającemu oświadczenie osób, z którymi relacja mogłaby być źródłem konfliktu interesów, czy też ujawnieniem wszystkich zawartych przez niego w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy kalendarzowych transakcji o wartości przekraczającej 3000 EUR.

Wyrok Trybunału z dnia 1 sierpnia 2022 r. w sprawie C‑184/20